Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ: Από το οχυρό Ρούπελ στη διάλυση


Από το οχυρό Ρούπελ  στη διάλυση

Αποφασισµένοι για γιορτές στο εργοστάσιο οι απεργοί, µόνο τετράµηνη µείωση αποδοχών δηλώνει ότι ζητεί η επιχείρηση



Οταν η νεαρή καθηγήτρια Γερµανικών κυρία Αφροδίτη Μανιάτη παρέδιδε την περασµένη Τρίτη στους απεργούς της Χαλυβουργίας Ελλάδος έναν φάκελο µε 215 ευρώ που συγκέντρωσαν οι µαθητές της από το 1ο Λύκειο Μάνδρας ίσως δεν συνειδητοποιούσε ότι η ιστορική αυτή επιχείρηση των 75 ετών οδεύει ταχύτητα προς κλείσιµο. Οι εργαζόµενοι στη Χαλυβουργία και ο βασικός µέτοχος της εταιρείας, η οικογένεια Νίκου Μάνεση, φαίνεται πως...... έχουν επιδοθεί τις τελευταίες 50 ηµέρες σε µία διελκυστίνδα, που όπως όλα δείχνουν δεν θα έχει κανέναν νικητή. Ο κ. Μάνεσης εµφανίζεται αποφασισµένος να µην υποχωρήσει, το ίδιο και οι εργαζόµενοι, µόνον που οι µέτοχοι της εταιρείας δηλώνουν ότι µπορούν να τα βγάλουν πέρα (και χωρίς ζηµιές) και µε την αδελφή επιχείρηση που έχουν στην ιδιοκτησία τους στον Βόλο.

Είναι από µόνη της ιστορία η Χαλυβουργία Ελλάδος, αφού έβαλε τη σφραγίδα της µε το σίδηρο µπετόν που παρήγαγε σ’ όλα τα µεγάλα έργα της χώρας των τελευταίων δύο αιώνων. Από το οχυρό Ρούπελ στη «Γραµµή Μεταξά», στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα µε ανάπτυγµα καταφυγίων 1.849 µέτρων και µήκος στοών 4.251, ως τα ολυµπιακά έργα, τους µεγάλους αυτοκινητοδρόµους και τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου. Ολα ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1960 στον Βόλο, όταν ο Γιάννης Μάνεσης (πατέρας του σηµερινού ιδιοκτήτη) αποφάσισε να εγκαταστήσει εκεί τη βιοµηχανία χάλυβα, αφού στην Αθήνα ήταν δύσκολο λόγω του ανταγωνισµού να εξασφαλίσει άδεια. Ηταν τότε που τα παλιά φορτηγά Bedford γεµάτα από σίδερα πηγαινοέρχονταν στο εργοστάσιο για σκραπ, προτού αρχίσει η εισαγωγή πρώτης ύλης. Ολα κυλούσαν ήρεµα και η τοπική κοινωνία του Βόλου, εξαθλιωµένη από την ανεργία και από την οικονοµική κρίση, επιζητούσε εργασία χωρίς να την πολυνοιάζει που ήταν µια βαριά βιοµηχανία. ΤΟ ΒΗΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου